رفرنس نویسی

تفاوتی ندارد که یک پژوهشگر حرفه ای در زمینهرفرنس نویسیهستید و یا اینکه به تازگی شروع به نگارش مقاله کرده اید. به یاد داشته باشید که هر فرآیند علمی از قبیل نگارش پایان نامه، نوشتن پروپوزال، آماده کردن یک مقاله علمی و غیره مشتمل بر بایدها و نبایدهایی است که بدون توجه به آن نمی توانید نتیجه مطلوبی بدست آورید. تمامی بخش های یک مقاله علمی از جمله مقدمه، چکیده، ادبیات موضوع، روش تحقیق، نتیجه گیری و رفرنس دهی دارای بایدها و نبایدهایی است که در صورت رعایت کردن موجب بهبود کیفیت آن خواهد شد. در این مطلب سعی می کنیم بایدها و نبایدهایی را در ارتباط با بخش منابع و فرآیند رفرنس دهی ذکر کنیم:

بایدهای رفرنس دهی:

1. سعی کنید از مانند مندلی، اندنوت و غیره استفاده کنید.

2. قبل از آغاز رفرنس نویسی سعی کنید اطلاعات لازم را در مورد روشهای استاندارد رفرنس نویسی بدست آورید. بسیاری از ژورنال ها از روش های خاصی برای رفرنس دهی استفاده می کنند و این روش ها ممکن است در ژورنال های مختلف، متفاوت باشد. حتی دانشگاه ها و موسسات آموزشی نیز، از روش های متفاوتی برای رفرنس دهی استفاده می کنند. 

3. رعایت اصول نگارشی روشهای رفرنس دهی (Referencing Styles) به صورت کاملا دقیق و مشتمل بر جزییات کامل 

4. آماده سازی رفرنسها در یک فایل جداگانه پیش از وارد کردن در فایل اصلی مقاله

5. مقایسه رفرنس های متنی و لیست رفرنس های پایان مقاله

(اصلاح لیست در صورتی که رفرنس های اضافی یا رفرنس های کمتر از متن قرار داده اید-تطبیق دقیق و کامل رفرن متن و رفرنس پایان پژوهش)

6. بررسی ترتیب رفرنس ها بر اساس الفبای انگلیسی یا فارسی (حتی اگر از نرم افزارهای رفرنس دهی استفاده می کنید، باز هم چک کردن این موضوع ضروری است)

7. نام نویسندگان را از نظر صحیح بودن املای واژگان آنها بررسی نمایید

8. زمانی که متن یک مقاله را در تحقیق خودتان می آورید، نباید مفهوم یا محتوای معنایی آن را تغییر دهید( نه کاملا کپی که پلاجریسم شناخته شود نه کاملا تغییر یافته که مفهوم تغییر کند)

رعایت بایدها در رفرنس دهی به تنهایی نمیتواند تضمین کننده کیفیت بالای رفرنس ها باشد. محقق باید توجه ویژه ای به اصول مربوط به نبایدهای رفرنس دهی نیز داشته باشد. 

نبایدهای رفرنس دهی:

1. نباید تفاوت های میان رفرنس دهی مقاله، کتاب، پایان نامه، روزنامه یا متون آنلاین را فراموش کنید. هر کدام از این متون روش رفرنس دهی مخصوص به خودشان را دارند.

2. فرآیند رفرنس دهی را نباید پس از پایان تحقیق انجام دهید. بلکه در طول فرآیند گردآوری مطالب و نگارش مقاله فرآیند رفرنس دهی را انجام دهید.

3. تمامی منابعی که استفاده میکنید را در رفرنس های خودتان بگنجانید.

4. منابعی که از آنها استفاده نکرده اید را در رفرنس ها قرار ندهید (برخی از نویسندگان برای سایتیشن این کار را انجام می دهند)

5. نقل قول ها را با رفرنس ها اشتباه نگیرید.

https://www.goftino.com/c/V8gUw6

گفتگوی بر خط (آنلاین)-همین الان سفارش دهید

رفرنس دهی یا رفرنس نویسی به مجموعه روش هایی گفته می شود که به واسطه آن شخص نویسنده می تواند ایده ها، تحقیقات و دستاوردهای اشخاص دیگر را در کار خودش مورد استفاده قرار دهد. ابداع روش های مختلف رفرنس دهی بیشتر با هدف رعایت حقوق کپی رایت و احترام به ایده ها و خلاقیت دیگران بوده است. فرآیند رفرنس دهی یک ضرورت در نگارش تحقیق علمی است و بدون آن انسجام، منحصر به فرد بودن متن، عدم وجود پلاجریسم، کیفیت بالای مقاله، دستاوردهای جدید و غیره دیگر معنایی ندارد. حال که از اهمیت رفرنس نویسی آگاه شدید، سوال مهم اینجاست که چطور و از کدام روش رفرنس دهی باید استفاده کرد. در حال حاضر بسیاری از ژورنال ها و موسسات آموزشی پیش از نگارش یک مقاله به شما استانداردها و دستورالعمل های لازم جهت آماده سازی مقاله را ارائه می کنند. این دستورالعمل ها معمولا در قالب Author Template یا پیشنویس نویسنده ارائه می شوند که می توانید تمامی جزئیات و استانداردهای مورد نظر یک ژورنال یا موسسه را برای نگارش مقاله، کتاب، پایان نامه و غیره در آن بیابید. اما چنانچه روش مشخصی برای رفرنس دهی در این در دستورالعمل ها پیدا نکردید جای نگرانی نیست. به طور کلی هر رشته تحصیلی به عنوان پیش فرض از یک روش رفرنس دهی استفاده می کند که در ادامه برای شما بیان خواهیم کرد.

روش های رفرنس دهی در رشته های تحصیلی مختلف:

1. روش رفرنس دهی ACS: ابداع شده توسط انجمن شیمی امریکا که این روش به صورت گسترده ای در رشته شیمی کاربرد دارد.

2. روش رفرنس دهی AGLC: رفرنس دهی استاندارد استرالیا برای رشته های حقوق

3. روش رفرنس دهی AMA: ابداع شده توسط انجمن پزشکی امریکا که در رشته های ژنتیک، زیست شناسی و زیر مجموعه پزشکی کاربرد دارد.

4. روش رفرنس دهی AMJ: یک روش رفرنس دهی برای مقالات چاپ شده در رشته مدیریت

5. روش رفرنس دهی APA: ابداع شده توسط انجمن روانشناسی امریکا که در رشته های روانشناسی و تمامی رشته های زیر شاخه علوم انسانی و علوم اجتماعی کاربرد دارد. 

6. روش رفرنس دهی Chicago: ابداع شده توسط دانشگاه شیکاگو که در رشته های انسان شناسی و هنر کاربرد دارد.

7. روش رفرنس دهی CSE: روش رفرنس دهی انجمن ویرایشگران علوم که در رشته های مرتبط با علوم تجربی کاربرد دارد. 

8. روش رفرنس دهی Harvard: یکی از قدیمی ترین روش های رفرنس دهی و پرکاربرد در رشته اقتصاد

9. روش رفرنس دهی IEEE: ابداع شده توسط انجمن برق و مهندسی الکترونیک که در رشته های مهندسی و کامپیوتر کاربرد دارد.

10. روش رفرنس دهی MLA: ابداع شده توسط انجمن زبان های مدرن در امریکا که در رشته های زبان شناسی و ادبیات کاربرد دارد.

11. روش رفرنس دهی Vancouver: این روش به صورت گسترده ای در علوم پزشکی و حوزه سلامت مورد استفاده قرار می گیرد.

https://www.goftino.com/c/V8gUw6

گفتگوی بر خط (آنلاین)-همین الان سفارش دهید